Iedereen die wat heeft rondgekeken op mijn website weet dat ik groot bewonderaar ben van Frank Zappa's werk. Wat mij betreft de grootste muzikant van de twintigste eeuw! Ik ken niemand die zo'n omvangrijk oeuvre heeft nagelaten in zo ongelooflijk veel verschillende genres als hij. Eén van die genres was orkestrale muziek. Specifiek voor grote orkesten schreef Frank Zappa bladmuziek. Een autodidact die op den duur in staat was zeer complexe muziek voor grote orkesten te schrijven! Go figure. Maar ik zal eerlijk zijn. Het orkestrale werk van Frank Zappa pakt mij het minst van alles wat hij ooit gemaakt heeft. Een enkele uitzondering daargelaten. Zo vind ik The Yellow Shark (1993) bijvoorbeeld een prachtig werk. Het Ensemble Modern speelt werkelijk voortreffelijk. De audio opnames zijn ook om je vingers bij af te likken. Maar veel andere opnames grijpen me simpelweg minder naar de strot dan albums als pakweg Over-nite Sensation of Hot Rats. Het orkestrale werk is voor mij ook iets minder gemakkelijk te doorgronden. Enerzijds vanwege het ontbreken van zangpartijen, van tekst. Anderzijds omdat de arrangementen anders zijn dan het 'reguliere' repertoire, en er gebruik gemaakt wordt van ander instrumentarium dan ik gewend ben. Kortom, ik ben een geoefend pop/rock luisteraar, maar veel minder in orkestrale muziek.

Waarom een top 10?

Ok, iedere Zappa-liefhebber gaat me voor gek verklaren. Hoe haal ik het in mijn hoofd om een top 10 te maken van Zappa songs. Dat is alleen al niet te doen gezien mans oeuvre, maar het druist ook in tegen alles waar Frank voor stond. Hij was wars van hitlijsten, het in hokjes, lijstjes, kaders willen plaatsen van muziek. En toch ga ik hier aangeven wat mijn favoriete tracks zijn. En slechts 10, want ja, "dat is normaal". Meer 'vloeken' dan dit is niet mogelijk volgens mij. Nou ja, laat ik dan op z'n minst hopen dat ik mensen aanspoor, enthousiasmeer om naar deze nummers van Zappa te gaan luisteren. Want dat is wat ik eigenlijk wil: mijn passie voor Zappa overbrengen.

Terwijl ik deze recensie type (de morning after) ben ik net geland. Met beide voetjes op de grond, nadat ik enkele uren heerlijk gezweefd heb in de Zappa-dimensie. Het is een soort wolk waar je niet van wilt terugkeren. Een muzikale high waar je maar geen genoeg van kunt krijgen. Zo heerlijk heb ik genoten van 50 jaar muziek van Frank Zappa in poppodium Metropool te Hengelo. Donderdag 19 oktober 2017 was het namelijk zo ver. Voor de vierde keer zou ik een optreden van Dweezil Zappa en z'n band bijwonen. De laatste keer was ongeveer 2 jaar geleden in TivoliVredenburg toen One Size Fits All (Sofa) integraal werd gespeeld. Ook zo'n heerlijke avond boordevol steengoede muziek. Maar nu stond dus 50 jaar Frank Zappa centraal. Het debuut Freak Out! was in 1966 uitgebracht (tsja, de tour begon in 2016...vandaar). Dat beloofde wat. Het kon niet uitblijven of ik zou pareltjes gaan horen van dat onwaarschijnlijke goede debuut. Nummers die niet vaak, en soms nog helemaal nooit daarvoor tijdens Zappa Plays Zappa-avonden zijn gespeeld. Met drie kameraden stapte ik de concertzaal van Metropool Hengelo binnen. Licht uit, spot aan! Het was tijd voor Zappa magie!

"We're making a movie here tonight and we want to make sure that the cameras will get the music in synchronization with the picture. And something terrible has happened..." Had Frank een vooruitziende blik, had hij angstvisioenen gehad, was het de goden verzoeken? Achteraf kunnen we stellen dat zijn woorden die eerste avond in The Roxy in 1973 onbedoeld profetisch waren.